Batman: Arkham Knight

Η τριλογία Arkham κλείνει με το «Batman: Arkham Knight», έχοντας δυο ουσιαστικές αποστολές: να διατηρήσει την σκοτεινή ατμόσφαιρα των προκατόχων του και να διαφοροποιηθεί έστω και στο ελάχιστο από το εθιστικό αλλά κουραστικά επαναλαμβανόμενο gameplay των δυο προγόνων του. Τα κατάφερε;
Όσον αφορά στην ατμόσφαιρα, παίρνει άριστα, με μια πλειάδα «κακών» να κλέβουν την παράσταση, με τον Scarecrow και το «κακό» alter ego του Batman, τον Arkham Knight να διεκδικούν… Oscar.
Τώρα όσον αφορά στο gameplay, το αντίδοτο στη μονοτονία βρέθηκε στο πάνοπλο Batmobile, αλλά όπως κάθε φάρμακο σε υπερβολικές δόσεις φέρνει… ανακατωσούρα στο στομάχι. Αφού ενθουσιαστείτε με τη δυνατότητα να απολαύσετε τις υπηρεσίες του εμβληματικού οχήματος του Batman, η χαρά θα δώσει τη θέση της στον εκνευρισμό, με αποτέλεσμα να μην είναι λίγες οι στιγμές που θα αναφωνήσετε γονατιστοί: «στο διάολο κι εσείς και το Batmobile σας» προς τους περήφανους για το επίτευγμά τους developers.
Επίσης, ένας κόσμος λέγεται «ανοιχτός» όταν σου δίνει την ευκαιρία να κάνεις αναρίθμητα διαφορετικά πράγματα και να νιώσεις πως αλληλεπιδρά ζωντανά στις ενέργειές σου. Διαφορετικά λέγεται πίστα του Pacman.

Προσθέτοντας στα παραπάνω το grande φιάσκο της προβληματικής έκδοσης για PC, έχετε την ιστορία ενός φέρελπι τίτλου που πήγαινε για την κούπα, αλλά σκόνταψε από τα προκριματικά…