Call of Duty: WWII

Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον, στα sci-fi shooters που μας κούρασαν (κι επιστρέφω στις ρίζες μου). Κάτι τέτοιο πρέπει να σιγοτραγουδούν Sledgehammer Games και Activision, αφού το franchise που ταλαιπωρήθηκε εδώ και μια πενταετία επενδύοντας σεναριακά στο κοντινό και λιγότερο κοντινό μέλλον, ξαναγυρνά στα γεγονότα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Δίχως να επιχειρεί να αποτινάξει τη ρετσινιά της «μανιέρας», το WWII στηρίζεται πάνω στο first person shooter στερεότυπο των επικών κινηματογραφικών διαστάσεων, ένα concept που καθιέρωσε άλλωστε το Call of Duty. Επίκληση στο συναίσθημα, αδιάκοπο μπαμ-μπουμ με μπουρμπουλήθρες σαπουνόπερας και πινελιές «Πάμε Πακέτο», τρέξιμο και quick-time events με scripted σκηνές, λίγες στάλες ανατροπών στο σενάριο και είμαστε έτοιμοι!
Όταν περιτύλιγμα στα παραπάνω έχουμε γραφικά που ρίχνουν σαγόνια στο πάτωμα, τότε μάλλον το αποτέλεσμα δεν χαρακτηρίζεται κακό. Déjà vu, ναι, κακό όχι. Το «Call of Duty: WWII» βέβαια δεν εξαντλείται στο βραχύβιο (ως συνήθως) single player campaign του Ronald «Red» Daniels, μέλους της 1ης μεραρχίας πεζικού των ΗΠΑ και τις περιπέτειάς του που ξεκινά με την θρυλική απόβαση των συμμάχων στις ακτές της Νορμανδίας.
Το multiplayer εισάγει τη λογική των «Divisions», όπου πέντε διαφορετικές στρατιωτικές μονάδες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου σηματοδοτούν τις αντίστοιχες κλάσεις, εξοπλισμό και δυνατότητες της online καριέρας σας. Για φινάλε αφήσαμε το παραδοσιακό πλέον zombie-mode. Το «Nazi Zombies» έρχεται ως μια ξεχωριστή ιστορία ιδανική για co-op… σκοτεινές εμπειρίες.

Πρωτόγνωρα γραφικά σε πολυφορεμένη συνταγή, κατορθώνουν να παντρέψουν το déjà vu στο gameplay και στο σενάριο με ένα… χάρμα ιδέσθαι αποτέλεσμα!