Playstation 4: Η χαρά του Zuckerberg
Η εικόνα του έφηβου, γεμάτου ακμή, gamer ο οποίος παίζει μόνος σε ένα σκοτεινό δωμάτιο αποκομμένος από την ανθρωπότητα στο σύνολό της δέχεται ένα απάνθρωπο πλήγμα με το λανσάρισμα του νέου, «πιο social από ποτέ», Playstation 4.
Λιτό σχεδιαστικά, δίχως τις τουρκομπαρόκ κραυγές «φουτουριστικού» design της fat έκδοσης του πρώτου PS3, το νέο Playstation έρχεται αφενός για να χωρέσει ότι καλύτερο έχουν να καταθέσουν οι ανταγωνιστές της Sony και αφετέρου για να παραδώσει επιτέλους ότι δεν κατόρθωσε η current gen παιχνιδομηχανών. Πιστή στην παράδοση του προηγούμενου Playstation, η ιαπωνική εταιρεία ρίχνει τη νέα κονσόλα στη μάχη με φειδωλό οπλοστάσιο τίτλων (βλέπε ένα Killzone, λίγο FIFA άντε και κανά Battlefield). Όπως και να χει όμως, το PS4 δυστυχώς ή ευτυχώς θα το πάρεις, το ζητούμενο είναι πότε. Σύντομα το πουπουλένιο και σχεδόν παιδικό gamepad του PS3 θα κάνει χώρο στο τραπεζάκι του σαλονιού σου για το βαρύτερο, στιβαρό και γεμάτο καλούδια (ενσωματωμένο Move, touch panel, ηχείο, είσοδος για headset, dedicated κουμπί για share κ.α.). Σύντομα θα αρχίσεις να κάνεις brag για τις επιδόσεις σου στα social media και θα αποκτήσεις ακόμα μια θεματική ενότητα να μας ζαλίζεις, εκτός του που βρίσκεσαι, τι έφαγες και τι κάνει το κατοικίδιό σου. Και μιας και η πραγματική μάχη Xbox One vs PS4 δίνεται σε άλλες χώρες, εμείς στην νοτιανατολική γωνιά της Ευρώπης δεν έχουμε παρά να αποδεχτούμε πως «Sony και ντέ», θα μας καρφώσουν ιαπωνικό σημαιάκι.
Κλείνοντας, απορώ τι νόημα έχει το PS Vita remote play αν δεν μπορείς να παίξεις PS4 μέσω του handheld σου σε απόσταση σαλονιού-κρεβατοκάμαρας (κοινώς μια κουζίνα και ένα μπάνιο απόσταση, δεν μένω στην έπαυλη του Bruce Wayne).
Υ.Γ.: Στην παραπάνω κριτική βέβαια, συνυπολόγισε πως το PS4 μετά από δυο-τρία διαδοχικά software updates δεν θα έχει πιθανότατα καμία σχέση με την day 1 εμπειρία.